Okazuje się, że generacja Z jest pokoleniem wyjątkowym. Nie dość, że osoby te wychowywały się w czasach narastającej konsumpcji i coraz bardziej zaawansowanego technologicznie świata, to jeszcze miały dostęp do edukacji. Pokolenie Z jest jednak bardzo samotne i nie radzi sobie dobrze w kontaktach międzyludzkich.
Generacja Z zupełnie inna
Generacja Z jest w różny sposób definiowana w literaturze. Zwykle mówi się, że to osoby, które urodziły się między drugą połową lat 90. XX wieku (lub czasami nawet pierwszą połową) a 2010 rokiem (lub 2000 rokiem). W praktyce jednak można stwierdzić, że generacja Z to osoby obecnie między 18 a 30 rokiem życia, które urodziły się w świecie nowych technologii. To właśnie to pokolenie jest bardziej dojrzałe, jeśli chodzi o konsumpcję i sprawy związane z ekologią. Z drugiej strony generacja Z jest bardzo samotna i niedojrzała w kontekście relacji interpersonalnych.
Poczucie osamotnienia
To wszechobecne poczucie osamotnienia zaczęło się już w czasach dzieciństwa, gdy rodzice byli zapracowani i nie mieli czasu dla swoich dzieci. Konsekwencją stało się rzadkie spożywanie posiłków z bliskimi, spędzanie czasu przy komputerze lub konsoli (a w przypadku starszych osób z tej generacji często także na podwórkach). Dodatkowo osoby z pokolenia Z często dorastały tylko z jednym rodzicem, a czasami dziadkami (co wiąże się także z wyjazdami rodziców za granicę i zjawiskiem tzw. eurosieroctwa). Generacja Z poświęcała więc czas na zajęcia pozalekcyjne, także w formie online. Do tego doszedł lockdown i nauka zdalna. Wszystko to spowodowało brak zdolności do budowania relacji międzyludzkich, a nawet nieumiejętność odnalezienia się w społeczeństwie.
